Secesyjne Budowle - Architektoniczne Perły Złotego Wieku Art Nouveau

Pod koniec XIX wieku pojawił się w Europie ruch artystyczny, który zakładał oderwanie się od konwencji historycznych stylów architektonicznych. To właśnie wtedy narodził się Art Nouveau, będący manifestacją sztuki, wzornictwa i architektury, której celem było stworzenie zupełnie nowego, organicznego języka form. W ramach tego ruchu, którego zasadniczy rozkwit trwał w latach 1890-1910, powstały secesyjne budowle, uosabiające nowoczesność i wolność artystycznego wyrazu.

W tym artykule skupimy się na fascynującym świecie secesyjnych budowli, uznawanych za architektoniczne perły złotego wieku Art Nouveau.

W tym tekście przeczytasz o następujących secesyjnych budowlach:

• Budynek Secesji w Wiedniu,

• Casa Batlló,

• Stara Anglia,

• Synagoga Jubileuszowa.

Budynek Secesji - Wiedeń, Austria

Należący do jednych z najbardziej ikonicznych budynków w stylu secesyjnym, Budynek Secesji w Wiedniu, został zaprojektowany przez architekta Josefa Marię Olbricha i ukończony w 1899 roku. Budowę tego obiektu sfinansowała grupa młodych artystów, którzy utworzyli w 1897 roku stowarzyszenie Secesja Wiedeńska.

Budowla posiada prostą, geometryczną bryłę. Jest osadzona na wbitych osiem metrów wgłąb ziemi betonowych filarach. Detale wykonane na budynku powstały w większości z takich tworzyw, jak szkło, metal i kamień. Charakterystycznym elementem jest motto secesji wykonane złotymi literami: Der Zeit ihre Kunst, der Kunst ihre Freiheit.

Budynek Secesji jest również znany z wyjątkowego, złoconego ornamentu na szczycie, który stanowi rodzaj korony zdobionej motywami kwiatowymi. To element, który przyciąga uwagę i nadaje budynkowi niepowtarzalnego charakteru.

Casa Batlló - Barcelona, ​​Hiszpania

Casa Batlló, usytuowana w samym sercu Barcelony, to arcydzieło secesyjnej architektury autorstwa słynnego katalońskiego architekta Antoniego Gaudí. Zbudowany między 1875 a 1877 rokiem obiekt, kluczową przebudowę dokonaną właśnie przez Gaudiego przeszedł w latach 1904-1906. Właśnie wtedy budynek zyskał niecodzienny charakter i stał się jednym z największych symboli architektonicznej secesji na świecie.

Fasada Casa Batlló jest niezwykle kreatywna i ekspresyjna. Charakteryzuje się organicznym kształtem, który przypomina falującą wodę lub grzebień morski. Jaskrawe kolorystyczne ceramiczne płytki, które pokrywają fasadę, nadają jej surrealistycznego i bajkowego wyglądu. Okna i balkony są zgeometryzowane, a ich kształty przypominają charakterystyczne formy wodne, roślinne lub zwierzęce.

Niezwykła kreatywność Gaudí'ego wyraża się szczególnie w detalach architektonicznych Casa Batlló. Balkony przypominają czaszki, a dach budynku grzbiet smoka, z kolorowymi ceramicznymi płytkami, które są jak łuski.

Wnętrza Casa Batlló kontynuują fantastyczną estetykę zewnętrzną. Kolorowe witraże, kształty inspirowane naturą, organiczne łuki i oryginalne detale sprawiają, że wnętrza są równie niezwykłe, jak fasada.

Casa Batlló to nie tylko zabytek architektury secesyjnej, ale również przykład kreatywnego geniuszu Gaudiego, który w swojej pracy połączył funkcję z formą, tworząc jedno z najbardziej niezwykłych miejsc w Barcelonie. To miejsce przyciąga nie tylko miłośników architektury, ale wszystkich, którzy pragną doświadczyć wyjątkowej magii artystycznego świata Gaudiego.

Stara Anglia - Bruksela, Belgia

"Stara Anglia" stanowi istotną część dziedzictwa secesyjnego w Brukseli. Zaprojektowany przez architekta Paula Saintenoy w latach 1899-1900, budynek ten to wyjątkowy przykład secesyjnej architektury, który wyróżnia się swoją oryginalnością i bogactwem detali.

Fasada "Starej Anglii" jest pełna secesyjnych elementów, takich jak ozdobne motywy roślinne, geometryczne wzory i fantazyjne zdobienia. Charakterystyczne są również stylizowane, organiczne kształty, które nadają budynkowi lekkości i harmonii. Sekcje elewacji zdobią kafle ceramiczne, a luki okienne otaczają misternie rzeźbione obramowania.

Najbardziej rozpoznawalnym elementem "Starej Anglii" jest jej dach, który przywodzi na myśl nieco bajkowe zamki. Stylizowane wieże, blanki i dekoracyjne detale tworzą niepowtarzalny, secesyjny charakter tej części budynku. Całość prezentuje się jak zaczarowany zamek, co jest charakterystyczne dla tendencji secesyjnych, gdzie architekci inspirację czerpali z naturalnych form i baśniowych motywów.

Warto również zauważyć, że "Stara Anglia" to nie tylko zewnętrzna fasada, ale także wnętrza utrzymane w secesyjnej estetyce. Projektowane meble, zdobione kafle, kolorowe witraże - wszystko to współgra ze stylem architektonicznym tamtego okresu, tworząc spójną całość. To miejsce nie tylko stanowi świadectwo sztuki secesyjnej, ale także fascynującą podróż w czasie do epoki, która dążyła do wyrażania indywidualności i artystycznej oryginalności poprzez architekturę.

Synagoga Jubileuszowa - Praga, Czechy

Synagoga Jubileuszowa w Pradze jest wyjątkowym przykładem secesyjnej architektury sakralnej, która powstała z okazji 50. rocznicy panowania cesarza Franciszka Józefa. Zaprojektowana przez architekta Wilhelma Stiassny'ego, synagoga została ukończona w 1906 roku i stanowiła wyraz nie tylko artystycznego ducha epoki, ale również świadectwo rosnącej emancypacji i integracji społeczności żydowskiej w ówczesnym społeczeństwie.

Fasada Synagogi Jubileuszowej wyróżnia się secesyjnymi motywami roślinnymi i geometrycznymi. Charakterystyczne są również stylizowane elementy architektoniczne, które nadają budynkowi indywidualności.

Synagoga Jubileuszowa w Pradze to z pewnością jedno z najważniejszych miejsc kultu w stylu secesyjnym, które nie tylko jest świadectwem ówczesnej sztuki, ale także odzwierciedla ducha czasów, w których powstała. Jest to zarówno miejsce sakralne, jak i artystyczne, które przyciąga uwagę zarówno miłośników architektury, jak i osób zainteresowanych historią społeczności żydowskiej w Europie Środkowej.

Secesja - budowle, które zachwycają do dziś

Obiekty secesyjne to nie tylko zbiór wytworów architektonicznych, lecz pełnoprawne świadectwo kreatywności i przełomu w dziejach sztuki. Architektura secesyjna, z daleko idącą innowacyjnością i odwagą w odrzuceniu czystego naśladownictwa dawnych epok, wykreowała własny język formy, wpisując się w historię jako nowy i unikalny styl. Ornamenty roślinne, geometryczne kształty i niekonwencjonalne detale zrodziły się z pragnienia wyzwolenia się od tradycji i poszukiwania nowych wyrazów artystycznych. Dziś obiekty secesyjne nadal zachwycają, stanowiąc inspirację dla współczesnych twórców.