Antonio Canova

Antonio Canova – główny prekursor klasycyzmu w rzeźbie, który działał w Rzymie. Jest to również architekt i malarz. Pochodzi z Włoch, urodził się 1 listopada 1757 w Possagno. Jego zamiłowanie do rzeźby pojawiło się już w młodości. Canova pochodził z rodziny kamieniarzy, zatem pewne prace związane z obrabianiem kamieni wykonywał bardzo wcześnie. Z czasem zdobył odpowiednie wykształcenie. Uczył się u Giuseppe Torretto, a później zajął się sztuką na studiach. Przy rzeźbach pracował u dyplomaty weneckiego - Girolamo Zuliana i zajmował się ich odnową.

W dziełach Canovy widać nawiązanie do mitologii. Wśród szczególnie znanych dzieł można wymienić Wenus i Adonis, Hebe, Kupidyn i Psyche, Trzy Gracje, Perseusz z głową Meduzy oraz Dedal i Ikar.

Miał możliwość wykonać posągi na życzenie Napoleona. Jeden z nich – Apollo, nawiązuje do postaci Napoleona, a drugi – Wenus, wzorowany jest na siostrze Napoleona, Paulinie. Poza tym Canova stworzył też grobowce dla dwóch papieży - Klemensa XIII i Klemensa XIV. Jako rzeźbiarz wykonywał też portretowe popiersia. Zmarł w Wenecji 13 października 1822 roku. Ciekawostką jest, że serce artysty przeniesione zostało do bazyliki Santa Maria Gloriosa dei Frari w Wenecji i umieszczone w wykonanej z marmuru piramidzie.